Nahid Bagheri-Goldschmied (Iran / Österrreich) Geb. in Teheran, Lyrikerin, Prosaistin, literarische Übersetzerin, Journalistin, studierte persisch-arabische Sprachen und Literaturwissenschaft an der Universität Teheran. Seit 1980 in Österreich. Gründerin und Vorsitzende des Iranischen Kunst- und-Kulturvereins im Exil "Marzpeyma" (Grenzgänger), Mitglied und Einzeldelegierte der IG Autorinnen und Autoren, des Österreichischen P.E.N.-Clubs und des Österreichischen Schriftstellerverbandes. Sie ist die Autorin von Fünf Lyrikbände; darunter „In der Fremde“ (Farsi-Deutsch), Mlakar Verlag

 

 

Deutsch

 Farsi


 

Bedürfnis

 

 

Bei Sonnenaufgang, 

bei jeder Morgendämmerung,

wenn Erde und Sonne sich im Beischlaf hingeben,

wachse ich aus der erwärmten Eizelle der Erde.

 

 

Bis hin zur Höhe der Herrlichkeit des Morgens 

Werde ich der lebhafteste Lobpreis der Liebe,

von Kopf bis Fuß: Gesang!

 

Im blauen Himmel des Lebens 

breitet mein Blick die Flügel aus,

und mein orientalisches Herz, leidenschaftlich,

zigeunerhaft, beginnt ein anderes Pochen …

 

 

 

Versperrte Brücken überspannen, 

einschüchternd wachende Stacheldrähte überfliegen,

die fünf Kontinente furchtlos durcheilen,

- da ist der fiebernde Puls der Menschheit.

 

 

In der klaren Weite meiner Gedanken: 

Meine vielrassigen, hungrigen Kinder,

kränkelnd, die Zukunft erbrechend,

blasse Träume gähnend,

 

wartend auf Brot.

Die Menschheit schreit,

und mein orientalisches Herz schlägt

für die wesentlichen Bedürfnisse:

                                      Brot

                                      Frieden

                                      Freiheit

 

 

 

Himmelsrichtungen

 

 

Wir kamen jeder aus einer anderen Himmelsrichtung, 

unsere Augen eigneten sich die Weltgeografie an.

 

 

Unser Begegnungsort wurde Zentrum der Erde, 

Erregung erfasste uns.

Die Liebe war unsere gemeinsame Sprache,

die Erde unsere gemeinsame Haut.

  

Und jede Nacht, 

wenn die Asche des Tages erkaltet,

wärme ich fröstelnd meine östliche und

 meine westliche Hand

an deiner südlichen und deiner nördlichen

Augenflamme.

 

 

نیاز

 

 

  

در هر طلوع 

در هر سپیده ی روشن 

که خاک و خورشید همخوابه می شوند،

 

 

از نطفه ی زمین 

آغاز می شوم. 

تا ارتفاع شکوه صبحدم 

ستایش پر شور عشق را، 

پا تا به سر همه آواز می شوم

 

 

در آسمان آبی زیستن، نگاه من، 

پر باز می کند 

و قلب شرقی من عاشقانه، کولی وار 

تپشی دگر گونه آغاز می کند: 

تپشی از سیم خار دارهای هراسان 

و از پل های بی عبور، گذران، 

بی وحشت 

پنج قاره را سیر می کند 

و نبض آشفته ی بشریت را

 

  

در گستردگی زلال اندیشه ام، 

فرزندان رنگارنگ گرسنه ام، 

رنجور، آینده را قی می کنند 

و در رویاهای کمرنگشان 

نان را خمیازه می کشند

 

 

انسانیت گرسنه فریاد می زند 

و قلب شرقی من در نیازی غنی می تپد: 

نیازی برای صلح 

برای نان 

برای آزادی

 

  

جهت های آسمان


از دو مدار گونه گون بر آمدیم
جغرافیای جهان را پیمود نگاهمان
و مرکز زمین،
میعادگاهمان
 
جذب هم شدیم
زبان مشترکمان، عشق
پوستمان، زمین
 
هر شب
آن گاه که سرد می شود خاکستر روز،
دست های سرما زده ام را من از دو سوی،
شمال و غرب،
در شعله های نگاهت
که جنوبی اند و شمالی
گرم می کنم