Mohammadreza Azin (Iran/Österreich) wurde in Teheran geboren. Er ist Musiker und schreibt Lyrik. Nach abgeschlossenem Bachelor-Studium an der Soore-Universität und dem Master-Studium Komposition an der Kunstuniversität in Teheran, absolvierte er das postgraduale Studium für Komposition an der Universität für darstellende Kunst in Wien. Er spielt Klavier und auch Ney, Kamancheh, Tar, Oud (die traditionellen iranischen Instrumente). Mohammadreza Azin lebt und arbeitet in Wien.
Deutsch
Farsi
DAS LEBEN IN DEINEM BLICK
Die glückliche Flamme des Lebens ist in deinem Blick
Der Kristall des Tageslichts ist die Deutung deines Lachens
Die Klarheit des Spiegels deiner Augen ist die Existenz der Unschuld der Liebe
Und die Fähigkeit, Schmerzen im Kampf gegen Dunkelheit und Unwissenheit zu ertragen,
nimmt durch die Linse deines Blickes eine andere Farbe an
Und jetzt, inmitten dieses fruchtlosen Klangs,
werde ich in deinen Augen ein anderer Mensch sein
Schau mich an,
Im Wirrwarr von sinnlosem Leid und Kummer, dein Blick ist Frieden
In einer Zeit, in der nur Wut eine kleine Hoffnung sein kann, um wieder Mensch zu sein
Schau mal! ohne die Anwesenheit deiner intimen Hände,
schreit die Dunkelheit so sehr vor mir, dass die Sonne eine stumpfe Flamme ist, die in der Zwischenzeit erlischt
Schau mich an
HINTER DEN WEIßEN MASKEN
Hinter den weißen Masken
ist die Menschlichkeit versteckt.
Das Geräusch des Todes
ist in jeder Gasse näher zu hören.
Hinter den weißen Masken
sehe ich aber deine Augen.
Hinter den weißen Masken
Sind deine roten Lippen, die singen wollen.
Hinter den weißen Masken
Höre ich ein Wort.
Wie ein Liebeslied, das wir jeden Morgen mit den Vögeln singen wollen.
زیستن در نگاه تو
شرار شادمانه زیستن در نگاه توست
بلور روشنایی روز تعبیر خنده های تو
زلال آیینه نگاهت حضور پاکی عشق است
و توان تحمل درد در ستیز با ظلمت و جهل،
از دریچه نگاه تو
رنگی دیگر می یابد
واینک در خروش این هیاهوی بی ثمر،
انسانی دگرگونه خواهم بود،
با نگاه تو
نگاهم کن،
نگاه تو آرامش است،
در تلاطم بیهودگی رنج و غم
در مجالی که خشم، اندک جایی است برای انسانیتی دوباره
نگاه کن
بی حضور مانوس دستان تو،
سیاهی چنان در برابرم فریاد برمی کشد،
که خورشید شعله ایست بی فروغ
رو به خاموشی
در پس نقاب های سفید؛
انسانیت پنهان است
صدای مرگ ؛
از هرکوچه نزدیکتر به گوش می رسد
در پس نقاب های سفید؛
چشمان تو
اما پیداست
در پس نقاب های سفید؛
لب های سرخ توست ؛
که به آواز می گراید
در پس نقاب های سفید؛
کلامی می شنوم
به سان ترانه ای عاشقانه؛
که می خواهیم در هر پگاه با پرندگانش آواز سر دهیم
Übersetzt aus dem Farsi von dem Lyriker