Nuzhat abbas (Pakistan/UK)Born in Faisalabad, the then Lyallpur, in Pakistan, Abbas started writing poetry in Urdu, the national language of Pakistan, but later she switched over to her mother tongue, Punjabi. Having got education of Russian language, linguistics and world literature, she has been working for Oxem in different regions of Pakistan. Abbas worked also as gender coordinator in Aghanistan, Nepal, India and Bangladesh and in that capacity she made documentary films to guide Pakistani women in different fields of life. Apart from poetry, she writes prose as well as for children. She has been honoured with different awards in Pakistan and abroad. 

 

 

English

 

Punjabi


 

Hunger

 

Poor me

Ablaze in flames

for centuries

like bread in oven

Appetising when baked

Greed never satisfy hunger

I embrace the fire

of your love

Victorious

if baked

Defeated if not

Poor me

 

 

 

 

 

 

 

 

Oh Sisters

 

 

Oh sisters, our suffering is deep

Come let’s link together our hands

Atrocious are the customs of this land

Do not lie wasted like refuse on the streets

Our condition is abysmally piteous

Strangled by nooses of traditions

Our lives are exhausted opening lock after lock

Can’t undo these rusted locks

Oh girls in the circle of friends

Do not sit apart as if cross

Let’s act now, together in concert

Forget the tears! Grab the stars

Pick pearls of wisdom, dear friends

Fill the blue water from a bountiful heart

Oh Sohnis! Earthen pitcher won’t float

With capable hands, grab your rights

ُ

ُپکھ

 

میں تتی

 توی دی روٹی

صدیاں توں پئی

سڑدی بلدی

پھلکا  بندی

 پکھی نیت

 پرکدے نہ بھردی

عشق تیرے  دے

سیک چ  سڑدی

پک کے جت دی

کچیاں ہر دی

میں تتی

توی دی روٹی

 

 

نی سیئو

 

 

ساڈی پیڑا ڈونگڑی

آو پھریئے ہتھ وچ ہتھ

جگ دیاں ریتاں بھیڑیاں

ناں رلو جیویں  گلیاں دے ککھ

حال نیں ساڈے ڈاہڈے مندے

گل گھٹدے نیں روگی پھندے

مک گئی جندڑی کھولدے جندے

کھلدے نہیں ایہ لہو زنگ   رنگے

نی کڑیو ترنجناں دیو

نہ رُس بیٹھو وکھو وکھ

آو رل مل ہن کجھ کریئے

ہنجو چھڈ کے تارے پھڑیئے

سوچ دے موتی  ُچگ لے آڑیئے

دل دریا چوں پانی بھریئے

نی سوہنیئوں

کچے نیئں  جئے تیرنا

سیان ہتھ پھڑو اپنا حق