Mitra Shahmoradi-Strohmaier( Iran /  Österreich) geboren 1955 in Abadan (Iran). Sie studierte Malerei in Teheran und Wien. Sie lebt und arbeitet als freischaffende Künstlerin in Wien, wo sie u.a. in der künstlerischen Bildung tätig ist. Seit 1982 stellt sie regelmäßig als Weltbürgerin ihre Werke im In- und Ausland aus. Sie hat  zwei Gedicht und Bildband 1001 Nacht das ewige Spiel“, Wien 2015 und Ich male die Welt zu Licht  Geflüster einer Malerin“, Wien, 2010 veröffentlicht.

 

 

Deutsch

 

ich baue

 

ich baue mit Farben

eine Heimat

ich baue mit Buchstaben

eine Identität

ich baue mit Erde, Wasser, Luft und Feuer

eine Stadt

geschmückt mit zahllosen Sprachen, Kulturen und Glauben

umarmt vom Regenbogen

mit vertrauter Identität

und göttlichem Duft

 

 

 

 

Paradiesvögel

 

wir waren immer frei

haben gesungen

 haben getanzt

 

wir kennen den Himmel im ganzen Universum

alle Wiesen auf der Welt

und alle Bäume in verschiedenen Wäldern

wir haben von allen Bächen getrunken

und von allen Körnern gekostet

seit tausenden von Jahren

 

wir kennen alle Menschen

wir kennen Adam und Eva

 

wir sind Paradiesvögel

warum willst du uns im Käfig einsperren?

 wir sind immer frei

 

 

 

Vergeltung

 

du tötest mich als Vergeltung

ich weiß nicht, wofür du Vergeltung willst

 

 

ich habe Angst und weiß nicht

wo du bist

wann du kommst

wer du bist

von wem ich getötet werde

 

Ich bin bereits tot

du bleibst unbestraft

 

töte mich nicht

ich will dir schöne Geschichten erzählen

 

 

 

 

 

Weiße Tinte

 

 

das ungehörte Wort

            schreibe ich dir

auf einem weißen Papier

mit weißer Tinte

            damit nur du es liest

 

 

           ich schreibe dir

über einem Abend in einer mir fremden Stadt

in einer kalten Wohnung mit wenig Licht

als unvermutet ein vergangener Geruch lebendig wurde

 

            ich schreibe dir

über einen nebeligen Tag

als mich der Geruch dieser Stadt erinnerte an Abadan

das Abadan meiner Kindheit

das blühende, warme Abadan

seine warme Luft

seine warmen Menschen

 

 

            ich schreibe dir

vom fernen und vertrauten Wohlgeruch und Wohlklang

Geruch ist Erinnerung geworden

Klang ist Erinnerung geworden

Gedicht ist Erinnerung geworden

Norouz ist Erinnerung geworden

Gedenken ist Erinnerung geworden

 

 

 

            ich schreibe dir

über Tage und Nächte des einsamen Zorns

leere Blicke

leere Worte

 

all das schreibe ich dir

auf einem weißen Papier

mit weißer Tinte

 

            damit nur du es liest  

 

Persisch

بنا می کنم

 

                                             

 

با رنگها وطنی می سازم

با حروف هویتی

با خاک، آب، آتش و باد

شهری بنا می کنم

مزین به گویشها، فرهنگها و کیشهای بیشمار

                                 در آغوش رنگین کمان

با هویتی آشنا

                     و عطر خدا

 

 

 

 

 

پرنده های بهشتی

 

ما همواره آزاد بودیم

            می خواندیم

            می رقصیدیم

 

 

ما آسمان تمام کهکشان را می شنا سیم

تمامی چمنهای دنیا را

و تمام درختان جنگلهای گوناگون را

ما از تمام جویبارها نوشیده ایم

و همه ی دانه ها را چشیده ایم

            از هزاران سالها

 

ما بشریت را می شنا سیم

 آدم و حوا را

 

ما پرنده گان بهشتیم

چرا می خواهی ما را در قفس حبس کنی؟

            ما همواره آزادیم

 

 

انتقام

 

توبرای انتقام  مرا می کشی

نمی دانم برای چه انتقام می خواهی؟

 

 

می ترسم و نمی دانم

کجایی

چه وقت می آیی

که هستی

به دست چه کسی کشته می شوم

 

من مرده ام

تو بی مجازات می مانی

 

مکش مرا

می خواهم برایت داستانها ی زیبا حکایت کنم

 

 

 

 

 

  مرکب سفید

 

 

 

سخنی که نا شنیده ماند

برایت می نویسم

بر کاغذی سفید

با مرکب سفید

            تا تنها تو بخوانی

          

برایت می نویسم

از شبی در شهری نا آشنا

در خانه ای سرد و کم نور

که ناگاه بوی قدیم جان گرفت

 

   برایت می نویسم

از روزی مه آلود

که شهرمملواز بوی آبادان بود      

آبادان کودکیم    

آبادان آباد

آبادان گرم        

هوای گرمش     

مردمان گرمش  

 

      برایت می نویسم

ازعطر و آوای آشنای دور

بو خاطره شد

آواز خاطره شد                                            

شعر خاطره شد                                                                                         

 

نوروزخاطره شد                                                        

یاد خاطره شد

     

      برایت می نویسم

از روزها و شبهای تنهایی بغض    

نگاههای خالی

کلمات خالی

 

تمامی را برایت می نویسم

بر کاغذی سفید                  

 با مرکب سفید

            تا تنها تو بخوانی